អ្វីទៅជាព្រះអាទិទេព?

(ដោយជូលាងហាក់)

Hemondno Viata said..

ជារៀងរាល់ពេលដែលខ្ញុំបានអានសំណេររបស់លោក ជូ លាងហាក់ ខ្ញុំតែងសរសើរគំនិត និងសំណេរមានវគ្គឃ្លាល្អ
ងាយស្តាប់យល់ន័យបាន ។ តែអ្វីដែលខ្ញុំបានចំណាំនោះ គាត់តែងផ្សាផ្ជាប់នឹងព្រះអាទិទេពហួសពេក ព្រោះតែគាត់
ខ្លួនឯងបានចាប់យក ហើយប្រកាសឲ្យកូនខ្មែរស្តាប់ ចងចាំពាក្យរបស់គាត់ដែលតែងអានគម្ពីរប៊ីប ។ សំណួរខ្ញុំទៅ
លោកយ៉ាងនេះ លោកមានចំណេះកំរិតនេះហើយ ម្តេចឡើយនៅត្រូវការមានម្ចាស់ មើលថែ?(អាទិទេព) ។ តើលោក
យល់ថា ខ្មែរដែលមាននិន្នាការដូចលោកនោះ មានខ្មែរគេស្ដាប់លោកប៉ុណ្ណាដែរ? បើលោកបានលាចាកសាសនា
ជាតិខ្មែរ ហើយបែរទៅអោបយកគេធ្វើម្ចាស់បែបនេះ? ។ ខ្ញុំបានយល់ថាខ្មែរទូទៅគេបានសំរេចចិត្តរបស់គេរួចរាល់
ហើយ កុំថាឡើយរូបខ្ញុំល្ងង់ដូចសព្វថ្ងៃនេះ បើមានចំណេះដូចរូបលោក ក៏ខ្ញុំមិនរត់ទៅអោបព្រះគេ ចោលព្រះឯងឡើយ
ថ្វីត្បិតប្រទេសខ្មែរធ្លាក់ដល់ចំណុចសូន្យបែបនេះក៏ដោយ ។ ខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តអានឧត្ដមគតិរបស់លោកជាបន្ត ។ ប .ព.

ការយល់ឃើញរបស់ខ្ញុំ

រឿងនេះខ្ញុំក៏យល់ស្របដូច្នេះដែរ គឺថា ពលរដ្ឋខ្មែរស្ទើរតែទូទាំងប្រទេស មានជំនឿយ៉ាងស៊ុបសួនលើព្រះពុទ្ធសាសនា
ហើយក្នុងចំណោមខ្មែរដែលជឿប្តូរផ្តាច់ទាំងហ្នឹង គឺប្រហែលជា(គ្មាន)ខ្មែរណាម្នាក់សោះ ដែលនឹងឆ្លៀតពេលពិចារណា
ឱ្យបានជារឿយៗ សួរខ្លួនឯងថាតើយើងបានគិតគូររកឃើញយោបល់ សមហេតុផលយ៉ាងណាខ្លះដែលយើងប្តេជ្ញាចិត្ត
ទ្រទ្រង់សាសនានេះឱ្យគង់វង់ជានិច្ច តរៀងទៅ? តើខ្មែរកំពុងទទួលបានកុសលផលបុណ្យអ្វីពីទង្វើដ៏ល្អទាំងហ្នឹង?

ខ្ញុំសន្និដ្ឋានថា ជនជាតិយើងដែលកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា រហូតមកទល់នឹងតំណកូនខ្មែរបច្ចុប្បន្ន គឺ(មិនមែន)មកពីភ្នែក
បានឃើញយ៉ាងជាក់ស្តែង នូវព្រឹត្តិការណ៍ណាមួយ ដែលជួយបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ព្រះពុទ្ធសាសនា គឺពិតជា
មានឥទ្ធិពលខ្លាំង ហើយបាននិងកំពុងជួយជនជាតិខ្មែរ ឱ្យរស់ក្នុងសន្តិភាពប្រកបដោយឋាមពលនិងកិត្តិយស ដែល
យើងប្រាថ្នាចង់បាននោះទេ។ ប៉ុន្តែជាជំនឿនៃទំនៀមទំលាប់(តៗគ្នា)ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ
ពុំមានយោបល់អ្វីជាក់លាក់ ឬការយល់ឃើញណាមួយ ដែលប្រកបដោយភាពសមហេតុផលនោះឡើយ។



ប្រវត្តិនៃរូបគំនូរព្រះពុទ្ធ ដែលមានពន្លឺបាំងក្លស់នៅត្រង់ព្រះកេសា ប្រហែលជាជំនាន់នោះ មានមនុស្សបានឃើញពន្លឺ
ដូច្នោះមែន ដែលពួកគេសន្និដ្ឋានថាព្រះពុទ្ធទ្រង់មានតេជបារមី។ ត្រង់ថា តេជបារមីទ្រង់មានដល់កម្រិតណា គឺពុំមាន
មនុស្សណាអាចបានដឹងសោះឡើយ។ ចំណែកឯពាក្យដំណាល(តៗគ្នា)ដែលថា ដំណើរត្រាស់ដឹងនៃព្រះពុទ្ធ និងការ
យាងចូលបរិនិព្វាននៃទ្រង់ មានព្រះចេស្តាបារមីអាចជួយស្រោចស្រង់មនុស្សលោកបាន ក៏គ្មានមនុស្សណាអាចដឹង
បានទេថា តើព្រះពុទ្ធទ្រង់មាន(អំណាច)នឹងជួយអស់ទាំងពុទ្ធបរិស័ទមែនឬអត់។ រឿងនេះនៅវែងឆ្ងាយណាស់។

ដូច្នេះពេលនេះ ខ្ញុំសុំជូនជាយោបល់បន្តិចថា ដើម្បីសេចក្តីថ្កុំថ្កើង សុខសាន្តត្រាណក្នុងដំណើរជីវិតរស់នៅ តកូនតចៅ
ជាយូរអង្វែង ខ្មែររាល់គ្នាគួរ(បើកចិត្តបើកគំនិត) ឱ្យបានទូលំទូលាយ រៀនត្រិះរិះគិតគូរឱ្យបានច្រើនក្នុងគ្រប់ករណីអ្វីៗ
ទាំងឡាយ ដែលទាក់ទងផ្ទាល់ ដល់ខ្សែជីវិតនៃការរស់នៅរបស់យើង។ បើមិនអ៊ីចឹងទេ សេចក្តីសុខនឹងមិនមកឯយើង
សោះឡើយ។ ហើយជីវិតដែលឱនថយទន់ខ្សោយ គឺជារឿយៗនឹងត្រូវទទួលរងគ្រោះពីមនុស្សដទៃនិងធម្មជាតិ។

យើងសម្លឹងមើលលក្ខណៈនៃជីវិតយើង ហើយយើងគយគន់មើលទៅជីវភាពនៃជនជាតិអាមេរិកនិងអឺរុប ថាតើជីវិត
របស់ផង់គេ សឿងបឿងយ៉ាងណា ហើយមូលហេតុអ្វីបានជាគេជ្រើសរើសគ្រឹស្ទសាសនា ជាសាសនានៃរដ្ឋរបស់គេ?
សូមយល់ថា ជនជាតិអាមេរិកនិងអឺរុប ជាមនុស្សនិយមការរៀនសូត្រស្រាវជ្រាវពីអ្វីៗទាំងឡាយដែលគេចង់ដឹងឫស
គល់ មុននឹងទទួលយកជាកេរ្តិ៍មត៌កជាតិ។ ការរៀនសូត្រស្រាវជ្រាវនេះហើយដែលធ្វើឱ្យគេរីកចម្រើន។ ពួកគេនឹងមិន
យល់ស្របសោះឡើយ ចំពោះជំនឿរវើរវាយ ដែលគ្មានភស្តុតាងឱ្យគេបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក។ ខ្មែរគួរចេះគិតគូរផង។

ចំពោះខ្ញុំ  ខ្ញុំជឿជាក់ថា  រូបរៀងនិងភាពក្លាក្លំសឿងបឿងនៃជីវិតជនជាតិទាំងនេះ គឺប្រាកដជាមានជាប់ទាក់ទង ដល់
ជំនឿនៃសាសនារបស់គេ ដែលគេបានទទួលព្រះពរដ៏បរិបូណ៌ ជួយជីវិតគេឱ្យចាកផុតពីការរស់នៅក្នុងភាពឱនថយ
ត្រដាបត្រដួសពិបាកមើល  ដូចជនជាតិដទៃជាច្រើននៅពាសពេញផែនដី។  ទោះយ៉ាងណា  វាសនាមនុស្សនៅគ្រប់
ជាតិសាសន៍ គឺខ្ញុំជឿថាស្ថិតក្នុងអាថ៌កំបាំង ពិបាកយល់ ទោះជាភ្នែកបានឃើញភស្តុតាងខ្លះៗហើយក៏ដោយ។

ក្នុងព្រះគម្ពីរ, សុភាសិត២ៈ៦, គេសរសេរថា ព្រះទ្រង់ប្រទានប្រាជ្ញាដល់មនុស្ស។ យើងរាល់គ្នាដឹងហើយថា គឺប្រាជ្ញា
ហ្នឹងហើយដែលបណ្តុះបណ្តាលឱ្យមនុស្សមានសមត្ថភាពខ្ពស់ នឹងលើកតម្កើងជីវភាពគេឱ្យបានរស់ដោយសមរម្យ
ក្នុងឋានៈជាមនុស្សដែលទ្រង់បង្កើតមកឱ្យមានតម្លៃលើសលុបជាងសត្វលោកណាៗទាំងអស់នៅលើផែនដី។

នុ៎ះជាព្រះរបស់គេ ហើយឯណេះទេជាព្រះយើង...(?)

នេះជាពាក្យសំដីដែលមិនបានគិតគូរឱ្យបានវែងឆ្ងាយ... ព្រោះជាជំនឿតៗគ្នា... សួរថាម៉េចអ៊ីចឹង? គេថាអត់ដឹង!

ឥឡូវចូលមកដល់ចំណុចមួយទៀត ដែលយើងនឹងពិគ្រោះពាក្យថា "ព្រះគេព្រះឯង"។ ដូចដែលខ្ញុំបានសរសេរខាង
លើ គឺថា សូមឱ្យយើងចេះពិចារណារកហេតុផល ក្នុងជំនៀអ្វីមួយ ក៏កុំចេះតែជឿ តៗគ្នាដោយមិនបានគិត មិនប្រិត
ប្រៀង ឈ្លិចរកមូលហេតុ រកភស្តុតាងឱ្យបានដឹងច្បាស់នោះ។ ធ្វើដូច្នេះទើបយើងរកឃើញចំណេះដឹងរឹងមាំ ដែលជា
ជំនួយនៃជីវិត។ ព្រះរបស់ខ្មែរគឺព្រះពុទ្ធ ជាពង្សមនុស្សា។ រីឯព្រះយេស៊ូគ្រឹស្ទ ដែលជាព្រះរាជបុត្រា នៃព្រះអាទិទេព
ដ៏ខ្ពស់បំផុតនោះ ទ្រង់ជាព្រះស្ថាបនិក នៃឋានសួគ៌និងផែនដី ព្រមទាំងអ្វីៗទាំងអស់នៅឋានទាំងពីរនេះ។ ព្រះអាទិត្យ
ដ៏ភ្លឺខ្លាំង ព្រមទាំងព្រះច័ន្ទ្រ និងផ្កាយទាំងឡាយ ក៏សុទ្ធសឹងជារបស់កើតចេញពីព្រះចេស្តានៃព្រះអាទិទេព។

ខ្មែរស្រឡាញ់ព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងប្តូរផ្តាច់។ ប៉ុន្តែយើងរាល់គ្នាគួរឆ្ងល់... សុំឱ្យអេះក្បាលគិតគូរបន្តិចមើល...

សួរថា ខ្មែរយើងបានសាសនាហ្នុងពីណាមក? ហើយពួកគេដទៃបានសាសនាគេហ្នុងពីណាមក? នេះក៏ជាចំណុច
សំខាន់ គួរយើងពិចារណារកហេតុផលដែលនាំឱ្យយើងប្រកាន់រើសអើង ថានោះជារបស់គេ ហើយមួយនេះជារបស់
យើង។ អ្វីទៅដែលយើងគួរគោរពបូជា ហើយដោយសារមូលហេតុអ្វី? មួយអង្គជាព្រះអាទិទេព ដែលបង្កើតអ្វីៗគ្រប់
ទាំងអស់ ទាំងជីវិតយើងរាល់គ្នា ទាំងវត្ថុដែលយើងមើលឃើញ ឬវត្ថុយើងមើលមិនឃើញ ដូចជាខ្យល់, ឋានសួគ៌,
និងវិញ្ញាណក្ខន្ធជាដើម។ ជាព្រះពិតប្រាកដ ដែលមានព្រះចេស្តាបារមី និងសិរីល្អយ៉ាងសម្បើម។ រីឯមួយអង្គទៀត
ពុំមានពង្សជាព្រះអាទិទេពសោះទេ តែជាពង្សជាមនុស្សដូចយើងរាល់គ្នាដែរ ដែលបង្កើតឡើងដោយព្រះអាទិទេព
រស់នៅលើផែនដីជាមួយគ្នា ឈឺស្លាប់ដូចយើងរាល់គ្នាដែរ។ អ៊ីចឹង តើយើងគួរគោរពបូជាអង្គណាមួយ?

វាខុសគ្នាឆ្ងាយ រវាងព្រះពុទ្ធពីប្រទេសនេប៉ាល់ដែលជាមនុស្សលោក និងព្រះយេស៊ូគ្រឹស្ទដែលជាព្រះអាទិទេពម្ចាស់
សួគ៌ានិងភពផែនដី។ ចំណែកព្រះចេស្តាបារមីទៀតសោត ក៏ព្រះពុទ្ធទ្រង់គ្មានសោះនឹងជួយស្រោចស្រង់មនុស្សមាន
ទុក្ខ ដូចដែលពុទ្ធសាសនិក, ឬពុទ្ធបរិស័ទ, បានជឿជាហូរហែនោះ។ ឯព្រះគ្រឹស្ទទ្រង់មានមហិទ្ធិឫទ្ធនិងបារមីខ្លាំង ពុំ
មានព្រះឯណាទៀត ក្រៅពីទ្រង់និងព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ នេះហើយជា(ព្រះ)ដែលកូនមនុស្សនៅពេញ
ផែនដី គួរគោរពបូជា ដើម្បីឱ្យទ្រង់មានព្រះហឫទ័យសោមនស្សរីករាយ នឹងយើងរាល់គ្នាផង។ ត្រង់នេះហើយ ដែល
ព្រះទ្រង់ចង់បានពីយើងរាល់គ្នាជាពួកមនុស្សា គឺសេចក្តីសប្បាយរីករាយជាមួយយើងព្រោះយើងជារបស់ផង់ទ្រង់។

ចូរពិចារណារកហេតុផលផងចុះ ថាយើងជាខ្មែរគួរតែនៅជាប់ស្អិតនឹងទំនៀមទំលាប់រាប់រយឆ្នាំនោះ ឬមួយយើងនឹង
ជួយខ្លួនឯង ឱ្យចាកផុតពីឱនភាព ដោយការរៀនសូត្រចេះដឹងនិងទទួលអ្វីដែលយើងត្រូវទទួល? រឿងជំនឿ គឺគ្មាន
អ្នកណាអាចបង្ខិតបង្ខំអ្នកណាបានឡើយ ដូចដែលពួកអៃស៊ីសធ្វើនោះទេ។ តែជាជំនឿផ្ទាល់ខ្លួន ដែលគេនឹងទទួល
មគ្គផល កុសលផលបុណ្យ ឬទុក្ខសោកជាយ៉ាងណានៅថ្ងៃក្រោយ ឬនៅបរលោកខាងមុខក្រោយពេលស្លាប់ទៅ។

ងាកមកនិយាយពីព្រឹត្តិការណ៍ ដែលគេកត់ត្រាទុកក្នុងព្រះគម្ពីរជាពាក្យទំនាយម្តងវិញ។ នេះជារឿងដែលគេសរសេរ
ថាភ្នែកមនុស្សទាំងផែនដីនឹងបានមើលឃើញ... តែមិនមែនចេះតែជឿៗ តកន្ទុយគ្នាដោយគ្មានឃើញអ្វីនោះទេ។

ទុក្ខវេទនាដ៏ធំដែលនឹងធ្លាក់មកដល់មនុស្សលោក

ជាពាក្យទំនាយហាមប្រាមជាមុន ដែលគេសរសេរកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរនៃសាសនាគ្រឹស្ទ។ ទំហ៊ំនៃទុក្ខវេទនាដែល
នឹងមកដល់ផែនដី គឺប្រាកដជាអាក្រក់ខ្លាំង ព្រោះវាជាប់ទៅនឹងសង្គ្រាមលោកលើកទី៣ ដែលមនុស្សនឹងប្រើអាវុធ
បរមាណូ បាញ់ឆេះទឹកឆេះដីអស់ហើយ គឺដូចពាក្យក្នុងពុទ្ធទំនាយដែលគេហៅថាភ្លើងឆេះកាល្ប។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ
គេបានសរសេរថា មនុស្សមួយភាគ៣ នឹងត្រូវវិនាសសូន្យបង់ ដោយសារមហន្តរាយនាថ្ងៃចុងក្រោយ គឺមុនពេល
ព្រះយេស៊ូគ្រឹស្ទទ្រង់នឹងលេចមក នៅលើពពកប្រកបដោយព្រចេស្តាយ៉ាងខ្លាំង ដែលភ្នែកមនុស្សរាល់គ្នា នឹងបាន
ឃើញទ្រង់ក្នុងលំហអាកាស។ ជីវិតមនុស្ស១ភាគ៣ គឺស្មើនឹងចំនួនដ៏ច្រើនលើសលុប ជាងពីរពាន់លាននាក់។

ទុក្ខវេទនាដ៏ធំនោះ ពាក្យអង់គ្លេសហៅថា The Tribulation ដែលនឹងមាន៧ឆ្នាំនៅលើផែនដី។ វេទនាឃើញនរក
ហើយ អ្នកណាដែលជាប់ក្នុងអំឡុងពេលនោះ។ អ្នកដែលជឿលើព្រះគ្រឹស្ទ គេបានរួចខ្លួនចេញផុតអស់ទៅ។ នៅ
សល់តែអ្នកដែលមិនជឿ ហើយគ្មានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីជីវិត នឹងត្រូវព្រះគ្រឹស្ទទ្រង់វិនិច្ឆ័យតាមកម្មផលរបស់គេ។ ពួក
ខ្មែរដែលអាក្រក់ៗនៅស្រុកខ្មែរ នឹងត្រូវវិនាសសូន្យសុង រកកន្លែងនៅរបស់គេមិនប្រទះទៀតឡើយ។ នេះជាព្រះ
បន្ទូល ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលជាក្តីសង្ឃឹមចំពោះអស់ទាំងមនុស្សទន់ខ្សោយ ដែលត្រូវគេបៀតបៀន ហើយគ្មានអ្វីជា
ទីពឹង។ យុត្តិធម៌ត្រូវគេបំពាន គេធ្វើអ្វីៗតាមទំនើងចិត្ត។ តែព្រះអាទិទេព ទ្រង់ជាព្រះនៃសេចក្តីសុចរិតយុត្តិធម៌។

មានពរហើយ អ្នកណាដែលហៅរកព្រះនាមទ្រង់ ជៀលើទ្រង់ ស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយផ្ញើចិត្តនៃក្តីសង្ឃឹមលើទ្រង់។
វីវរហើយអ្នកដែលជៀលើព្រះដទៃ ដែលខ្លួនសន្មត់ ហើយដែលគ្មានអំណាចនឹងជួយអ្នកបាន។ សូមខ្មែររាល់គ្នា
ផ្ចង់គំនិតគិតគូរឱ្យបានល្អិតល្អន់ ដើម្បីក្រែងលោបានកែខ្លួន កែចិត្ត កែគំនិតទាន់ពេល ហើយបានរួចខ្លួន។ សូម
ព្រះអាទិទេពអង្គនេះ ទ្រង់មេត្តាករុណាដល់ជីវិតខ្មែររាល់គ្នា ជាបរិបូណ៌។ យើងវេទនាណាស់ទាំងចិត្តទាំងកាយ
ព្រោះមនុស្សអាក្រក់ មានអំណាចខ្លាំងហើយធ្វើអ្វីៗបានទាំងបំពាន។ សូមទ្រង់ជួយខ្មែរផង។ អាម៉ែន៕៚

ខ្ញុំ, ជូលាងហាក់, ពីសហរដ្ឋអាមេរិក...