Image may be NSFW.
Clik here to view.
ដោយ ម៉ែន សុធីរ RFA 2016-05-01
គ្រូបង្រៀននៅឃុំព្រែកមាស ស្រុកសៀមប៉ាង ខេត្តស្ទឹងត្រែង បារម្ភពីការបោះបង់ការសិក្សារបស់កុមារ បន្ទាប់ពីសាលាបឋមសិក្សានៅមូលដ្ឋាន មិនមានបន្ទប់សិក្សាគ្រប់គ្រាន់។ ចំណែកសិស្សដែលបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បឋម ភាគច្រើនក៏ពុំអាចបន្តការសិក្សាបាន ដោយសារអនុវិទ្យាល័យនៅឆ្ងាយ។
ក្រុមគ្រូបង្រៀននៃសាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម នៃឃុំព្រែកមាស ស្រុកសៀមប៉ាង នៅថ្ងៃទី១ ឧសភា អំពាវនាវឲ្យក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ចុះពិនិត្យលទ្ធភាពតម្រូវការសិក្សារបស់សិស្ស បន្ទាប់ពីចំនួនសិស្សកាន់តែកើនឡើង។
គ្រូបង្រៀនម្នាក់ គឺលោក ជា ផានិត បារម្ភថា មានឧបសគ្គច្រើនដែលរំខានដល់ការសិក្សារបស់សិស្ស ខណៈបន្ទប់សិក្សាមិនអាចបំពេញភាពងាយស្រួលដល់សិស្ស។ លោកថា ថ្នាក់រៀននៃសាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម មាន ៦ថ្នាក់ ប៉ុន្តែបន្ទប់សិក្សាមានតែ ៣បន្ទប់ មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការសិក្សារបស់សិស្សទេ។ បញ្ហានេះ ជំរុញឲ្យសិស្សរៀនលាយឡំគ្នា ឬរៀនបញ្ចូលគ្នារវាងថ្នាក់ទី២ និងទី៤។
លោកប៉ាន់ស្មានថា មានកុមារប្រមាណ ៥០ភាគរយក្នុងចំណោមកុមារសរុប អាចបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់បឋម ព្រោះអនុវិទ្យាល័យឆ្ងាយពីភូមិជាង ២០គីឡូម៉ែត្រ និងមានឧបសគ្គច្រើនធ្វើឲ្យពួកគេលំបាករកមធ្យោបាយធ្វើដំណើរទៅសាលារៀន៖ «យើងបង្រៀនផ្គួបចូលគ្នាទៅ សិស្សវាអត់សូវយល់ដែរ។ យើងបង្រៀនខាងនេះហើយ ងាកមកបង្រៀនខាងនេះទៀត។ ក៏សូមស្នើសុំឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាល ជួយបង្កើតសាលាថ្មមួយខ្នងអីទៅ ដើម្បីបានសិស្សនៅភូមិនេះបានរៀនទាំងអស់គ្នា»។
នាយកសាលានៃសាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម លោក កើត សុភាព បារម្ភដែរថា បញ្ហាខ្វះបន្ទប់សិក្សា និងខ្វះសាលារៀន គឺជាឧបសគ្គចម្បងដែលធ្វើឲ្យសិស្សងាយនឹងបោះបង់ការសិក្សា។ លោកថា ប្រសិនបើក្រសួងអប់រំ និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ នៅតែពន្យារពេលកសាងសាលារៀនបន្ថែម នឹងបង្កការលំបាកដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងសតិអារម្មណ៍របស់សិស្ស ហើយអាចរាំងស្ទះដល់ការសិក្សារបស់ពួកគេ៖ «បង្រៀនថ្នាក់ផ្គួបមានន័យថា យើងបង្រៀនថ្នាក់ទី១ ផង បង្រៀនថ្នាក់ទី៣ ផង»។
ឆ្លើយតបរឿងនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា លោក រស់ សាលីន មានប្រសាសន៍ថា តំបន់ដាច់ស្រយាល ក្រសួងបានកំណត់ទិសដៅជាអាទិភាព ហើយក្រសួងក៏កំពុងដំណើរការអភិវឌ្ឍទៅតាមកម្រិតកញ្ចប់ថវិកាជាតិ។ លោកបញ្ជាក់ថា នៅពេលទទួលព័ត៌មាននេះ ក្រសួងនឹងពិនិត្យរាល់ព័ត៌មានដែលមន្ទីរអប់រំខេត្ត ធ្វើជារបាយការណ៍មកក្រសួង៖ «យន្តការនេះ គឺជាយន្តការស្នើសុំតាមរយៈរបស់មន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡាខេត្តទាំងអស់ ហើយយើងពិនិត្យទៅតាមអាទិភាពចាំបាច់ជាងគេ ហើយទៅតាមកម្រិតនៃថវិកាជាតិ»។
ទាក់ទិនបញ្ហានេះ ប្រធានស្តីទីសមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ អ្នកស្រី អ៊ុក ឆាយ៉ាវី ថ្លែងបញ្ជាក់ថា ការចុះវាយតម្លៃផលប៉ះពាល់ជាក់ស្តែង អំពីបញ្ហាខ្វះសាលារៀននៅតំបន់ដាច់ស្រយាលរបស់ស្ថាប័នជំនាញ ហាក់មិនផ្តល់របាយការណ៍គ្រប់ជ្រុងជ្រោយ និងអាចរើសអើងនិន្នាការនយោបាយ។ បញ្ហានេះ អ្នកស្រីបារម្ភថា អាចជាឧបសគ្គច្រើនប៉ះពាល់ការទទួលបានការអប់រំរបស់កុមារ ឬយុវជនជនជាតិដើមភាគតិចនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលនឹងរុញច្រានឲ្យពួកគេបោះបង់ការសិក្សា៖ «សូមឲ្យរដ្ឋាភិបាល ពិនិត្យ និងពិចារណាម្តងទៀតទៅលើការអភិវឌ្ឍវិស័យអប់រំសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។ ត្រូវតែមើលទៅដល់តំបន់ដាច់ស្រយាល ត្រូវមើលទៅដល់ជីវភាពរបស់គ្រូបង្រៀន និងមើលទៅដល់តម្រូវការសិស្សនៅតាមសាលា»។
ប្រធានអង្គការសម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជា (ANSA) លោក សន ជ័យ មានប្រសាសន៍ថា បញ្ហាខ្វះសាលារៀន ក្រសួងអប់រំ ត្រូវដោះស្រាយជាបន្ទាន់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់សិស្ស និងដើម្បីទប់ស្កាត់អត្រាការបោះបង់ការសិក្សារបស់សិស្ស។ លោកផ្តល់ទស្សនៈថា ក្រសួងអប់រំ ត្រូវបង្កើនល្បឿននៃការលើកទឹកចិត្តដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូដែលបង្រៀននៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដើម្បីឲ្យពួកគាត់មានលទ្ធភាពរស់នៅដោយងាយស្រួល៖ «គេរកឃើញថាមានសិស្សដែលឡើងមកថ្នាក់ទី៣ ហើយ មានភាគរយខ្ពស់ដែលមិនទាន់ចេះអាន និងចេះសរសេរហ្នឹង»។
សាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម កសាងដោយអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល កាលពីឆ្នាំ២០១៣ ធ្វើអំពីឈើមាន ៣បន្ទប់ មានថ្នាក់រៀនចំនួន៦ និងមានសិស្សសិក្សាចំនួន ១០៩នាក់៕
Clik here to view.
ដោយ ម៉ែន សុធីរ RFA 2016-05-01
គ្រូបង្រៀននៅឃុំព្រែកមាស ស្រុកសៀមប៉ាង ខេត្តស្ទឹងត្រែង បារម្ភពីការបោះបង់ការសិក្សារបស់កុមារ បន្ទាប់ពីសាលាបឋមសិក្សានៅមូលដ្ឋាន មិនមានបន្ទប់សិក្សាគ្រប់គ្រាន់។ ចំណែកសិស្សដែលបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បឋម ភាគច្រើនក៏ពុំអាចបន្តការសិក្សាបាន ដោយសារអនុវិទ្យាល័យនៅឆ្ងាយ។
ក្រុមគ្រូបង្រៀននៃសាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម នៃឃុំព្រែកមាស ស្រុកសៀមប៉ាង នៅថ្ងៃទី១ ឧសភា អំពាវនាវឲ្យក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ចុះពិនិត្យលទ្ធភាពតម្រូវការសិក្សារបស់សិស្ស បន្ទាប់ពីចំនួនសិស្សកាន់តែកើនឡើង។
គ្រូបង្រៀនម្នាក់ គឺលោក ជា ផានិត បារម្ភថា មានឧបសគ្គច្រើនដែលរំខានដល់ការសិក្សារបស់សិស្ស ខណៈបន្ទប់សិក្សាមិនអាចបំពេញភាពងាយស្រួលដល់សិស្ស។ លោកថា ថ្នាក់រៀននៃសាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម មាន ៦ថ្នាក់ ប៉ុន្តែបន្ទប់សិក្សាមានតែ ៣បន្ទប់ មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការសិក្សារបស់សិស្សទេ។ បញ្ហានេះ ជំរុញឲ្យសិស្សរៀនលាយឡំគ្នា ឬរៀនបញ្ចូលគ្នារវាងថ្នាក់ទី២ និងទី៤។
លោកប៉ាន់ស្មានថា មានកុមារប្រមាណ ៥០ភាគរយក្នុងចំណោមកុមារសរុប អាចបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់បឋម ព្រោះអនុវិទ្យាល័យឆ្ងាយពីភូមិជាង ២០គីឡូម៉ែត្រ និងមានឧបសគ្គច្រើនធ្វើឲ្យពួកគេលំបាករកមធ្យោបាយធ្វើដំណើរទៅសាលារៀន៖ «យើងបង្រៀនផ្គួបចូលគ្នាទៅ សិស្សវាអត់សូវយល់ដែរ។ យើងបង្រៀនខាងនេះហើយ ងាកមកបង្រៀនខាងនេះទៀត។ ក៏សូមស្នើសុំឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាល ជួយបង្កើតសាលាថ្មមួយខ្នងអីទៅ ដើម្បីបានសិស្សនៅភូមិនេះបានរៀនទាំងអស់គ្នា»។
នាយកសាលានៃសាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម លោក កើត សុភាព បារម្ភដែរថា បញ្ហាខ្វះបន្ទប់សិក្សា និងខ្វះសាលារៀន គឺជាឧបសគ្គចម្បងដែលធ្វើឲ្យសិស្សងាយនឹងបោះបង់ការសិក្សា។ លោកថា ប្រសិនបើក្រសួងអប់រំ និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ នៅតែពន្យារពេលកសាងសាលារៀនបន្ថែម នឹងបង្កការលំបាកដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងសតិអារម្មណ៍របស់សិស្ស ហើយអាចរាំងស្ទះដល់ការសិក្សារបស់ពួកគេ៖ «បង្រៀនថ្នាក់ផ្គួបមានន័យថា យើងបង្រៀនថ្នាក់ទី១ ផង បង្រៀនថ្នាក់ទី៣ ផង»។
ឆ្លើយតបរឿងនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា លោក រស់ សាលីន មានប្រសាសន៍ថា តំបន់ដាច់ស្រយាល ក្រសួងបានកំណត់ទិសដៅជាអាទិភាព ហើយក្រសួងក៏កំពុងដំណើរការអភិវឌ្ឍទៅតាមកម្រិតកញ្ចប់ថវិកាជាតិ។ លោកបញ្ជាក់ថា នៅពេលទទួលព័ត៌មាននេះ ក្រសួងនឹងពិនិត្យរាល់ព័ត៌មានដែលមន្ទីរអប់រំខេត្ត ធ្វើជារបាយការណ៍មកក្រសួង៖ «យន្តការនេះ គឺជាយន្តការស្នើសុំតាមរយៈរបស់មន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡាខេត្តទាំងអស់ ហើយយើងពិនិត្យទៅតាមអាទិភាពចាំបាច់ជាងគេ ហើយទៅតាមកម្រិតនៃថវិកាជាតិ»។
ទាក់ទិនបញ្ហានេះ ប្រធានស្តីទីសមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ អ្នកស្រី អ៊ុក ឆាយ៉ាវី ថ្លែងបញ្ជាក់ថា ការចុះវាយតម្លៃផលប៉ះពាល់ជាក់ស្តែង អំពីបញ្ហាខ្វះសាលារៀននៅតំបន់ដាច់ស្រយាលរបស់ស្ថាប័នជំនាញ ហាក់មិនផ្តល់របាយការណ៍គ្រប់ជ្រុងជ្រោយ និងអាចរើសអើងនិន្នាការនយោបាយ។ បញ្ហានេះ អ្នកស្រីបារម្ភថា អាចជាឧបសគ្គច្រើនប៉ះពាល់ការទទួលបានការអប់រំរបស់កុមារ ឬយុវជនជនជាតិដើមភាគតិចនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលនឹងរុញច្រានឲ្យពួកគេបោះបង់ការសិក្សា៖ «សូមឲ្យរដ្ឋាភិបាល ពិនិត្យ និងពិចារណាម្តងទៀតទៅលើការអភិវឌ្ឍវិស័យអប់រំសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។ ត្រូវតែមើលទៅដល់តំបន់ដាច់ស្រយាល ត្រូវមើលទៅដល់ជីវភាពរបស់គ្រូបង្រៀន និងមើលទៅដល់តម្រូវការសិស្សនៅតាមសាលា»។
ប្រធានអង្គការសម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជា (ANSA) លោក សន ជ័យ មានប្រសាសន៍ថា បញ្ហាខ្វះសាលារៀន ក្រសួងអប់រំ ត្រូវដោះស្រាយជាបន្ទាន់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់សិស្ស និងដើម្បីទប់ស្កាត់អត្រាការបោះបង់ការសិក្សារបស់សិស្ស។ លោកផ្តល់ទស្សនៈថា ក្រសួងអប់រំ ត្រូវបង្កើនល្បឿននៃការលើកទឹកចិត្តដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូដែលបង្រៀននៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដើម្បីឲ្យពួកគាត់មានលទ្ធភាពរស់នៅដោយងាយស្រួល៖ «គេរកឃើញថាមានសិស្សដែលឡើងមកថ្នាក់ទី៣ ហើយ មានភាគរយខ្ពស់ដែលមិនទាន់ចេះអាន និងចេះសរសេរហ្នឹង»។
សាលាបឋមសិក្សាខិះក្រោម កសាងដោយអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល កាលពីឆ្នាំ២០១៣ ធ្វើអំពីឈើមាន ៣បន្ទប់ មានថ្នាក់រៀនចំនួន៦ និងមានសិស្សសិក្សាចំនួន ១០៩នាក់៕